• ① a chronological misplacing of persons, events, objects etc, anachronism:
  • ιστορικός ~ |
  • οι διάλογοι του Πλάτωνος περιέχουν πολλούς αναχρονισμούς (Lambridi) |
  • προσπάθησα ν' αποφύγω τους αναχρονισμούς, το καθετί που θα ήταν ασυμβίβαστο προς το κλίμα της εποχής του Aριστοφάνη (Stavrou)

• ② a person or thing that is chronologically out of place, anachronism:
  • ο μεσαίωνας αποτελεί σήμερα αναχρονισμό απαράδεκτο |
  • το τονικό σύστημα είναι ανυπόφορος ~ |
  • στην αρχή της βιομηχανικής εποχής ο πόλεμος ήταν πια ~ (Evelpidis)

[fr MG αναχρονισμός (Schol. Aristoph., Eustathius), der of LK αναχρονίζω -ομαι (-ίζω pap, 2nd-3rd c. AD; -ίζομαι MG)]