• undeterred, unavoidable, inevitable:
  • αναπότρεπτη ανάγκη dire need (syn απόλυτη ανάγκη) |
  • αναπότρεπτη λογική ανάγκη, αναπότρεπτη ψυχική και πνευματική ανάγκη |
  • phr κατ' αναπότρεπτην ανάγκη, κατ' αναπότρεπτο λόγο |
  • αναπότρεπτες αλλοιώσεις, αλλαγές |
  • ο θάνατος είναι πράγμα αναπότρεπτο |
  • η αναπότρεπτη απαντοχή του |
  • αναπότρεπτο δεδομένο, αναπότρεπτα σφάλματα |
  • αναπότρεπτη συνέπεια |
  • αναπότρεπτες λογικές ακολουθίες |
  • αναπότρεπτη θυσία |
  • αναπότρεπτη λύση |
  • το αναπότρεπτο χρέος του εξειδικευμένου είναι το χρέος να παραμένει άνθρωπος (Panagiotop) |
  • αναπότρεπτο μοιραίο (η φθορά είναι αναπότρεπτη) (id.) |
  • το αναπότρεπτο τέρμα |
  • η αναπότρεπτη απόληξη της ύπαρξης (Papanoutsos) |
  • ο κίνδυνος είναι μεγάλος και κάποτε ~ (id.) |
  • ο ~ χαμός του έθνους |
  • η διαρκής και αναπότρεπτη απασχόληση με μικρά και περιττά πράγματα |
  • αναπότρεπτο αποτέλεσμα |
  • η επίθεση ήταν αναπότρεπτη |
  • πανικός για συμφορές που έρχονται, αναπότρεπτες (Tsirkas) |
  • κάτι το ψυχικό, το αναπότρεπτο (Karagatsis) |
  • το περίμενε, ήταν αναπότρεπτο |
  • είναι (κάτι) φυσικό και αναπότρεπτο |
  • είναι αναπότρεπτο πολλές φορές να σφάλλουν (Thrylos) |
  • δημιουργούσαν την ατμόσφαιρα του αναπότρεπτου κακού που τους περίζωνε (AAGeorgiadis-K) |
  • το όραμα του αναπότρεπτου μετασχηματισμού (Papasiopis) |
  • αναπότρεπτη και χρήσιμη πρόοδος της τεχνικής |
  • αναπότρεπτη χρεοκοπία |
  • αισθάνεται την αναπότρεπτη ανάσχεση |
  • να μην προχωρήσει έως το γάμο (Papanoutsos) |
  • η αναπότρεπτη βεβαιότητα του τέλους |
  • μια αναπότρεπτη ηθική επιταγή |
  • η σκληρή, αναπότρεπτη (ανθρώπινη) μοίρα |
  • αποφάσεις μιας οδυνηρής και αναπότρεπτης μοίρας (Sachinis) |
  • καθιερώθηκε η νεοελληνική διγλωσσία ως μοίρα αναπότρεπτη |
  • θυμάμαι το αναπότρεπτο ύφος του ισοβίτη (Plaskovitis)

[fr kath αναπότρεπτος ← MG αναπότρεπτος ← K, (pap, 6th c. AD) ἀναπότρεπτος 'unalterable', cpd of ἀν- & *ἀποτρεπτός; cf MG απότρεπτος (6th c.), AG δυσαπότρεπτος]