• Οθωμανός:
  • το γένος των Οτμάνων (Νεκταρ., Ιεροκοσμ. Ιστ. 351)·
  • (εδώ περιληπτ.):
    • τα 'δώκανε (ενν. τα Χανιά) …, στο χέρι του Οτομάνο (Τζάνε, Κρ. πόλ. 579²⁰).

[<αραβ. Utmān/Othman (όνομα του ιδρυτή του οθωμανικού κράτους). Ο τ. Οτο‑ <ιταλ. Ottomano. Η λ. σε κείμ. του 14.-15. αι. (Mor., Byzantinot. 215) και σήμ. Για τη λ., καθώς και τ., βλ. Mor., ό.π. 214-216.]