• I. Ενεργ.
  • Α´ Μτβ.
    • 1) Ξοδεύω:
      • τα εξοδίασεν όλα του τα πράγματα εις φαν και πιείν (Ασσίζ. 163⁸)·
      • (με σύστ. αντικ.):
        • (Ασσίζ. 222²⁰)·
      • (μεταφ.):
        • γι’ αύτην δεν ξοδιάζεις θρήνους (Σουμμ., Παστ. φίδ. Γ´ [1086]).
    • 2) (Προκ. για τη ζωή, τον καιρό) ξοδεύω, περνώ:
      • την ζην μου εξόδιασα στα βάρη (Κυπρ. ερωτ. 131¹⁰).
    • 3) Βάζω κάπ. σε έξοδα:
      • Φίλον τόν δείχνει και πονεί, γοργόν τον εξοδιάζει (Απόκοπ. 269).
    • 4) Ξεπουλώ:
      • φαρίν είχε να πωλήσει και να το εξοδιάσει (Πτωχολ. Α 95).
    • 5) Χρησιμοποιώ:
      • ως θέλεις μασε ξόδιασε κι ως έναι η όρεξή σου (Φορτουν. Ιντ. γ´ 154).
    • 6) Μεταφέρω (νεκρό) στον τόπο ταφής, κηδεύω:
      • σαβανωμένοι και καλά ψαλμένοι, εξοδιασμένοι (Γεωργηλ., Θαν. 603).
  • Β´ (Αμτβ.) κάνω έξοδα:
    • Θωρείτε οι ακριβοί πώς ξοδιάζουν περίτου παρά τους φτηνούς! (Μαχ. 436²¹).
• II. (Μέσ.) θυσιάζομαι:
  • είμαι ότοιμος να ξοδιαστώ όλος για την τιμήσ σας (Κυπρ. ερωτ. 133⁶).

[μτγν. εξοδιάζω. Ο τ. στο Βλάχ. και σήμ. Η λ. και σήμ. ιδιωμ.]