• α) (Προκ. για συγγ. πρόσωπο) γνήσιος, πραγματικός, αληθινός:
  • οι αδελφοί του οι εγκαρδιακοί, οι από εκ μίας μήτρας (Περί ξεν. 147)·
• β) (προκ. για φίλο) επιστήθιος, στενός, ειλικρινής:
  • φίλον καθάριον, γκαρδιακόν (Σαχλ. B´ P 89)·
• γ) (προκ. για αφηρημένες έννοιες) βαθύς, αληθινός:
  • αγάπην είχα εγκαρδιακήν, κυρά μου, εις εσένα (Ερωτοπ. 620)·
  • εγκαρδιακή χαρά (Χριστ. διδασκ. 285).

[<επίθ. εγκάρδιος + κατάλ. ‑ιακός. Ο τ. γκ‑ και σήμ. λαϊκ. Η λ. το 13. αι. (LBG)]