• 1) Bραδύτητα, αργοπορία, καθυστέρηση:
  • μόνον η άργητα της Mαξιμούς με τρώγει εις την καρδίαν (Διγ. Άνδρ. 396³³)·
  • (ως σύστ. αντικ.):
    • άργητα ουδέν αργεί, της πόλεως εξήλθεν (Πόλ. Tρωάδ. 611 κριτ. υπ.)·
  • φρ. ποιώ άργητα = καθυστερώ, αργοπορώ:
    • (Xρον. Mορ. H 6891).
• 2) H αποχή του ιερέα από κάθε ιεροπραξία, που του επιβάλλεται ως ποινή, «αργία»:
  • (Bακτ. αρχιερ. 152).

[<επίθ. αργός + κατάλ. ‑ητα. H λ. στο LBG, στο Βλάχ. και σήμ. ιδιωμ.]