• Aρωματική ουσία:
  • τον τράχηλόν του γεμιστόν άμβαρ ομού και μόσχον (Διγ. Gr. 1174).

[<αραβ. anbar. T. άμπαρι στο Somav. H λ. τον 6. αι. (DGE) και στο Meursius]

• 1) Mοχλός με τον οποίο κλείνονται από μέσα οι πόρτες:
  • να κάμεις αμπάρες ξύλα εδρινά πέντε (Πεντ. Έξ. XXVI 26).
• 2) (Στον πληθ.) παιδικό παιγνίδι, η αμπάριζα:
  • Ωσάν παιγνίδιν παίζομεν, τό λέγουσιν αμπάρες (Xρον. Mορ. H 5395).

[<ιταλ. barra. Η λ. και ο τ. και σήμ.]

• Αποθήκη όπου φυλάγονται δημητριακά:
  • (Μάξιμ. Καλλιουπ., Κ. Διαθ. Λουκ. γ´ 17).

[<τουρκ. ambar. Η λ. στο Du Cange App. (‑ια) και σήμ.]

• Aρωματική ουσία:
  • εκαπνίζουνταν παντοίων λογίων μυρίσματα … άμπαριν και ξυλαλοές (Διγ. Άνδρ. 375¹⁶).

[<ουσ. άμπαρ + κατάλ. ‑ις (LBG, λ. άμβαρ)]

• Mίγμα άμπαρης και μόσχου:
  • αμπαρόμοσχος ο καλός, το μήλον παραδείσου (Aχιλλ. N 1586).

[<ουσ. άμπαρ + μόσχος]