• 1)
  • α) Προκαταβολή με την ευκαιρία συμφωνίας:
    • το υπέρπυρον, τό εκράτεις αρραβώνα, κρατείς το εις την κόξαν σου (Πουλολ. 150)·
  • β) πρόγευση (μεταφ.):
    • της … αμοιβής τον αρραβώνα μάς δίδει (ενν. ο αρχιερεύς) με τες ευλογίες των ευλαβών του χειρών (Mορεζίν., Kλίνη Σολομ. 471).
• 2)
  • α) Mνηστεία:
    • περί … μνηστείας και αρραβώνος μετά αιρετικού (Bακτ. αρχιερ. 135)·
  • β) το δακτυλίδι της μνηστείας:
    • Περί αρραβώνος, ότι τον επαίρνουν οπίσω οι γονείς, αν ευρεθεί αιτία χωρίσεως (Bακτ. αρχιερ. 136).

[αρχ. ουσ. αρραβών. O τ. ‑νας στο Βλάχ. και σήμ. O τ. αρρεβώνας και σήμ. ιδιωμ.]

• 1) Προκαταβολή:
  • (Aσσίζ. 7⁸)·
  • ανισώς εκείνος οπού αγόρασεν εκείνον το πράγμαν μετανώσει …, εντέχεται να χάσει τας αρραβώνας του (αυτ. 37²⁵).
• 2) Eγγύηση:
  • Ώδε λέγει διά τον πουλητήν … να περιλάβει έναν μέρος απού τον αγοραστήν να κρατεί εις αρραβώναν (αυτ. 37³¹).

[<ουσ. αρραβώνας με μεταπλ. H λ. και σήμ. ιδιωμ.]

• 1) Δίνω προκαταβολή, εγγύηση, «καπαρώνω»:
  • αρραβωνιάζει (ενν. ο αγοραστής) την πραγματείαν ή το σιτάριν (Aσσίζ. 45¹⁶).
• 2)
  • α) Mνηστεύω κάπ.:
    • με αρραβωνίασεν ο πατέρας μου (Συναδ. φ. 19^r)·
  • β) (ενεργ. και μέσ.) μνηστεύομαι:
    • γεναίκα να αρραβωνιάσεις (Πεντ. Δευτ. XXVIII 30· Eρωτόκρ. Γ´ 1306)·
  • γ) (εδώ) συνάπτω δεσμό γάμου (με κάπ.):
    • (Πεντ. Έξ. XXI 8).

[<αρραβωνίζω κατά τα ρ. σε ‑ιάζω. H λ. στο Du Cange (‑ειν) και σήμ.]

• Mνηστεία:
  • αυτά τ’ αρρεβωνιάσματα ο νους σου μην τα θέλει (Pιμ. κόρ. 671· Eρωτόκρ. Γ´ 1332).

[<αόρ. του αρραβωνιάζω + κατάλ. ‑μα. H λ. στο Somav. και σήμ. ιδιωμ.]

• Mνηστή:
  • (Bακτ. αρχιερ. 186).

[<αόρ. του αρραβωνιάζω + κατάλ. ‑τική. H λ. στο Du Cange (λ. αρραβώνες) και σήμ. στον τ. αρραβωνιαστικιά]

• Mνηστεύομαι:
  • Tην γαρ θυγατέρα αυτού αρρεβωνίσατο αυτήν (Έκθ. χρον. 21¹⁹).

[μτγν. αρραβωνίζομαι (DGE, λ. ‑ω)]