• I. (Eνεργ.) αφαιρώ, κόβω την ουρά, κάνω κ. «κούντουρο», ελλιπές·
  • (εδώ) απομακρύνομαι (με περιφρόνηση):
    • απήτις φα και γλύψει σε (ενν. η πολιτική), τότ’ αποκουντουρίζει (Σαχλ. A´ PM 246).
• II. Mέσ.
  • 1) Στενοχωρούμαι:
    • Σηκώνονται εκ το ταβλίν (ενν. οι αζαριστάδες) αποκουντουρισμένοι (Σαχλ. N 192).
  • 2) Θυμώνω:
    • (Πιστ. βοσκ. IV 1, 66 (έκδ. οπού κουντουρισμένος)).

[<πρόθ. από + κουντουρίζω (Πιτυκ.). H λ. και σήμ. ιδιωμ.]