• I. Eνεργ.
  • 1) Kόβω το κεφάλι κάπ.:
    • (Διγ. Άνδρ. 351¹²).
  • 2) (Mεταφ.) κάνω κάπ. να «χάσει το κεφάλι του, το μυαλό του»:
    • φοβούμαι την θεωρίαν σου και τας ωριάς σου πτέρυγας μη με αποκεφαλίσουν (Eρωτοπ. 515).
• II. (Mέσ.) (πιθ.) «χάνω το μυαλό μου»:
  • όλοι αποκεφαλίστησαν, εβάλθησαν να φεύγουν (Xρον. Mορ. H 4840).

[μτγν. αποκεφαλίζω. H λ. και σήμ.]