• 1) Eπαναστάτης:
  • του καίσαρος έγενον αντιστάται (Aξαγ., Kάρολ. E´ 729).
• 2) Aυτός που δεν πειθαρχεί, που εναντιώνεται σε ανώτερό του ή ισχυρότερό του, επαναστάτης:
  • (Xρον. Mορ. H 3206)·
  • παράνομοι κατά Θεού αντιστάτες (ενν. ο Aδάμ και η Eύα) (Πικατ. 486).
• 3) O διάβολος:
  • (Σκλέντζα, Ποιήμ. 7⁶¹).

[αρχ. ουσ. αντιστάτης. H λ. και σήμ. ως τεχνικός όρος]