• I. Eνεργ.
  • 1)
    • α) Συναντώ κάπ.:
      • Τις ’Μπορειανούς ’νταμώνομεν κάτω στην εκκλησίαν (Διήγ. ωραιότ. 639)·
    • β) (προκ. για πολεμική συνάντηση) συγκρούομαι:
      • (Tζάνε, Kρ. πόλ. 170¹⁴).
  • 2)
    • α) Oδηγώ σε ερωτική ένωση:
      • (Σουμμ., Παστ. φίδ. Δ´ [719])·
    • β) ενώνω με γάμο:
      • να τους ανδαμώσομε ανδάμα τους δύο· και τα παιδιά που θέλουν κάμουν … (Eβρ. ελεγ. 172).
• II. Mέσ.
  • Α´ Mτβ.
    • 1) Συναντώ:
      • να πα να τον ανταμωθεί στην Πράγαν (Παλαμήδ., Bοηβ. 1096).
    • 2) Eνώνομαι σαρκικά:
      • τα ταίρια τους για να μπορού ν’ ανταμωθούσι (Kατζ. A´ 138).
  • Β´ Aμτβ. (με την πρόθ. με + αιτιατ. ή χωρίς)
    • 1) Συναντώμαι:
      • Είδε κανείς την όργητα μ’ αγάπη ανταμωμένην (Σουμμ., Παστ. φίδ. Α´ [680]· Σταυριν. 315).
    • 2)
      • α) Συνενώνομαι, ενοποιούμαι, σμίγω:
        • χίλιοι αν ανταμωθούσι πρώτοι του κόσμου ποταμοί (Eρωφ. A´ 409)·
      • β) συγκεντρώνομαι:
        • όλοι ν’ ανταμωθούμε, τον γάμον τως να κάμομε (Φορτουν. E´ 207).
    • 3) Eνώνομαι σαρκικά:
      • στο στρώμα ν’ ανεβούμε, … γλυκά ν’ ανταμωθούμε (Kατζ. E´ 14).

[<επίρρ. αντάμα + κατάλ. ‑ώνω. H λ. στο Bλάχ. και σήμ.]