• Ά Αμτβ.
  • 1) Μετέχω σε θρησκευτική γιορτή, γιορτάζω·
    • (εδώ μεταφ.):
      • Περί χειροτονουμένων … ότι είναι χρέος τους την ημέραν οπού εχειροτονήθη … να πανηγυρίζει πνευματικά (Βακτ. αρχιερ. 186).
  • 2)
    • α) Συμμετέχω σε δημόσια γιορτή χαράς:
      • έγινε χαρά μεγάλη εις την πόλιν και εις τον Γαλατάν … ότι επανηγύρισαν συν τοις πλησίον χωρίοις (Ιστ. πατρ. 157^8‑9)·
    • β) γιορτάζω, διασκεδάζω:
      • πότε κι εγώ να ευφρανθώ και να πανηγυρίσω (Διγ. O 1923· 2014).
• Β́ Μτβ.
  • 1) (Εκκλ.) γιορτάζω, τιμώ
    • α) (μνήμη αγίου):
      • Έτυχε … εορτάζεσθαι και πανηγυρίζειν την μνήμην της οσιομάρτυρος Θεοδοσίας (Δούκ. 369¹³)·
    • β) (εδώ παιγνιωδώς):
      • Άκουε, σπανέ … Πανηγυρίζουσίν σε δε αλλήλοις οι δαίμονες (Σπανός A 321‑2).
  • 2) (Γενικ.) τιμώ, δοξάζω κάπ. πρόσωπο:
    • Πανηγυρίσετε, βοσκοί, σήμερον τ’ όνομά του (Σουμμ., Παστ. φίδ. Δ́ [895]).

[αρχ. πανηγυρίζω. Η λ. και σήμ.]