• 1) Εορταστική συγκέντρωση κόσμου
  • α) προς τιμήν κάπ. θεού:
    • (Βίος Αλ. 3947)·
  • β) στη μνήμη αγίου ή προς τιμήν αγίου:
    • ο βασιλεύς ορίζει και γίνεται εορτή και πανήγερις της υπεραγίας απού τον ελύτρωσεν (Μορεζίν., Κλίνη Σολομ. 437).
• 2) Εμποροπανήγυρη, παζάρι:
  • δειν ποιώσι πραγματείας … εις τας της Πελοποννήσου … πανηγύρεις (Ψευδο-Σφρ. 542⁷ [= Πρόστ. Ανδρ. 58]).
• 3) Ομαδική γιορτή με αφορμή ένα σημαντικό γεγονός:
  • Τρεις μήνες την πανήγυριν του γάμου εκρατούσαν (Διγ. O 2101).
• 4) (Προκ. για πλήθος φυτών που δημιουργεί ευχάριστο θέαμα):
  • (Διγ. Gr. 3155)·
  • άλση ήσαν δασύτατα και πανηγύρεις δένδρων (Διγ. Z 2769).
• 5) Φρ. διελύθη η πανήγυρις = προκ. για το βίαιο, άδοξο τέλος της ζωής κάπ.:
  • (Έκθ. χρον. 76¹⁸).

[αρχ. ουσ. πανήγυρις. Η λ. και σήμ. (‑η)]