• 1)
  • α) Πάσσαλος (ως οικοδομικό υλικό, εδώ σε μεταφ.):
    • πήρες (ενν. συ, Χάρο) τους στύλους του σπιτιού και τα παλούκι’ αφήκες (Γεωργηλ., Θαν. 203)·
    • (ως εξάρτημα σκηνής):
      • (Συναδ. φ. 150^v)·
      • παλούκα του μίσκαν (Πεντ. Έξ. XXXV 18)·
  • β) δοκάρι (εδώ σε μεταφ.):
    • πρώτα εβγάλετε το παλούκι από το μάτιν σας (Συναδ. φ. 92^v)·
  • γ) πάσσαλος μπηγμένος στο έδαφος (για το δέσιμο ζώου):
    • (Παρασπ., Βάρν. C 310)·
    • (για περίφραξη κτήματος):
      • (Λέοντ., Αιν. IV 30)·
    • (σε παροιμία):
      • Οπού γυναικός ακούει εις χοντρόν παλούκι κρούει (Αιτωλ., Βοηβ. 231).
• 2)
  • α) Μυτερό ραβδί:
    • παλούκι να είναι εσέν … και να σκάψεις μετ’ αυτό … και να σκεπάσεις το κοπριό σου (Πεντ. Δευτ. XXIII 14)·
  • β) (ως όργανο βασανισμού):
    • εξορύττουσιν τας κόρας αφειδώς με το παλούκιν των ομμάτων του αθλίου (Ερμον. Ω 238· Ασσίζ. 415⁵)·
  • γ) ρόπαλο:
    • ηθέλησεν να του τραβίσει μίαν παλουκιάν μετ’ εκείνον το παλούκιον (Μπερτολδίνος 135).
• 3) Όργανο ανασκολοπισμού:
  • ωσάν κανέναν κλέπτη οπού τον δώσουν το παλούκι … και τον παν να τον φουρκίσουν (Συναδ. φ. 67^r)·
  • (υβριστ.):
    • Κάθισμα και παλούκιν εις τον κώλον σου (Σπανός D 211).

[πιθ. <ουσ. πάλος + κατάλ. ‑ούκι ή <μεσν. λατ. *paluceum. Ο τ. ‑ιν στο Meursius. Ο τ. ‑ιον σε σχόλ. Η λ. στο Βλάχ. και σήμ.]

• Χτύπημα με παλούκι:
  • (Μπερτολδίνος 135).

[<ουσ. παλούκι + κατάλ. ‑ιά. Η λ. και σήμ. (ΛΚΝ)]