• 1)
  • α) Εκπαιδευτήριο, σχολείο:
    • παιδαγωγόν επιτήδειον και αρκετόν εις υπηρεσίαν του παιδευτηρίου (Ευγ. Γιαννούλη, Επιστ. 54¹³)·
  • β) (μεταφ. προκ. για πρόσωπο) κορυφαίος διδάσκαλος:
    • Ελλάδος παιδευτήριον ανείλετε Σωκράτην (Βίος Αλ. 2848).
• 2) Μέσο διαπαιδαγώγησης, αντικείμενο διδασκαλίας:
  • Να είναι όλοι τους οι κανόνες εις τους ανθρώπους ωσάν ένα καλόν παιδευτήριον (Βακτ. αρχιερ. 213).

[μτγν. ουσ. παιδευτήριον]