• Το να τρώει κάπ. ξηρά τροφή (εδώ προκ. για νηστεία):
  • (Κανον. διατ. Ά 705)·
  • οι οδόντες εσπαράχθησαν εκ τας ξηροφαγίας (Προδρ. IV 631)·
  • (ειρων.):
    • (Προδρ. IV 317 χφ K κριτ. υπ.)·
  • φρ. γίνεται ή κάμνω ή ποιώ ξηροφαγία = τρώγω ξηρά τροφή:
    • (Προσκυν. Εθν. Βιβλ. 2043 151), (Δεφ., Σωσ. 295), (Μαλαξός, Νομοκ. 351).

[μτγν. ουσ. ξηροφαγία. Τ. ξεροφαγιά στο Somav. και σήμ. κρητ. Ο τ. και η λ. και σήμ.]