• Ά (Μτβ.· προκ. για φωτιά) αναζωπυρώνω, «φουντώνω»·
  • (εδώ σε μεταφ.):
    • ο πόθος νιώννει τα λαμπρά σ’ εμένα (Κυπρ. ερωτ. 15³).
• Β́ Αμτβ.
  • 1) (Προκ. για φωτιά) αναζωπυρώνομαι·
    • (σε μεταφ.):
      • Μέσα στα δάκρυα νιώννει τ’ ανέσβηστον καμίνιν (αυτ. 85¹).
  • 2) Είμαι νέος·
    • (μεταφ.):
      • οι πλήξες σου … επαλιύναν κι εμέναν τώρα νιώννουν (αυτ. 75⁴⁰).

[<αρχ. νεόω. Ο τ. και σήμ. κυπρ. (Χατζ., Λεξ.). Τ. νε‑, κ.ά. σήμ. ιδιωμ. Η λ. στο Βλάχ. (νει‑)]