• Υδραγωγός:
  • γιαλόκτιστος φισκίνα, … γιαλία τα πετόνια της και οι νεροαγωγές της (Λίβ. N 2157).

[<ουσ. νερόν + αγωγή. Τ. νιραγή σήμ. ιδιωμ.]

• Υδραγωγός:
  • καλόκτιστον φισκίνα, …γιαλία τα σουληνάρια και οι νεροαναβάτες (Λίβ. Esc. 2456).

[<ουσ. νερόν + αναβάτης]

• Θεμελιωμένος, χτισμένος στο νερό (προκ. για τη Βενετία):
  • ήτον … εις την νεροθεμέλιωτην ο Τζώρτζης ο Κορνάρος (Τζάνε, Φιλον. 587²⁰).

[<ουσ. νερόν + θεμελιώνω. Πβ. νεροκτισμένος]

• Καλαμιώνας (πβ. καλάμιν):
  • (Διγ. Άνδρ. 347³⁶).

[<ουσ. νερόν + καλάμιν. Η λ. σήμ. (‑ο) με διαφορ. σημασ. (Δημ.)]

• Ανακατωμένος με νερό, νερωμένος·
  • (εδώ προκ. για κρασί):
    • Στιγμήν εάν λείψω ο ελεεινός από την εκκλησίαν, το κρασοβόλιν μου κρατούν το νεροκοπημένον (Προδρ. IV 133).

[<ουσ. νερόν + μτχ. παρκ. του *νεροκοπώ ως επίθ.]

• Μεταφορά νερού (από κάπ.):
  • (Καλλίμ. 1680, 2351).

[<ουσ. νερόν + κουβάλημαν. Ο τ. (Meursius) αναλογ. με ουσ. σε ‑ισμα(ν). Τ. ‑α στο Somav.]

• Αυτός που μεταφέρει νερό:
  • Καλλιμάχου του μισθαργού, του κηπουρού, του νεροκουβαλήτου (Καλλίμ. 1672).

[<ουσ. νερόν + κουβαλητής. Η λ. στο Somav. και σήμ. μεταφ.]

• Χτισμένος, θεμελιωμένος στο νερό (προκ. για τη Βενετία):
  • (Τζάνε, Κρ. πόλ. 569²).

[<ουσ. νερόν + μτχ. παρκ. του κτίζω. Πβ. νεροθεμέλιωτος]