• 1) ?Πλησιάζω σε κ. τη μύτη μου, το μυρίζω:
  • Ειπέ (ενν. τον ψαλμόν) απάνω εις το αλεύριν και μηδέν μυτίσεις (Σταφ., Ιατροσ. 24¹⁷⁷).
• 2) (Προκ. για άλογο) πέφτω κάτω με τη μύτη (ρίχνοντας τον καβαλάρη):
  • το άλογον εμύτισεν του κράλη, έπεσεν χάμω… ο ρήγας (Παρασπ., Βάρν. C 412).

[<ουσ. μύτη + κατάλ. ‑ίζω· πβ. μπρουμυτίζω. Τ. μ'τίζου σήμ. ιδιωμ.]