• 1)
  • α) Μπλέξιμο, σύγχυση:
    • τα μπερδέματα του κόσμου ετουνού (Μορεζίν., Κλίνη Σολομ. 427)·
  • β) περιπλοκή, εμπόδιο:
    • (Ερωτόκρ. Β́ 751)·
    • αμπόδισμα και δυσκολιές και μπέρδεμα μου βάνει (Ερωτόκρ. Ά 2029)·
  • γ) ερωτικό μπλέξιμο:
    • τσ’ αγάπης τα μπερδέματα (Ερωφ. Δ́ 108).
• 2) Ύποπτη σχέση, «πάρε δώσε»:
  • μετά ποιο δεν έχει αυτή μπερδέματα και μότα; (Φορτουν. Έ 17).

[<μπερδεύω ή μπερδένω + κατάλ. ‑μα. Η λ. στο Βλάχ., όπου και τ. ε‑, και σήμ.]