• 1)
  • α) Το μέταλλο μόλυβδος, μολύβι:
    • χρυσάφι και ασήμι, μολύβιν, σίδερον (Hagia Sophia ω 528^8·)>
    • είναι (ενν. η τούρλα του ναού) … με το μολύβιν σκεπαστή (Προσκυν. Κουτλ. 390 125²⁷)·
  • β) (σε παροιμ. φρ.):
    • εβούλισεν σαν μολύβι (Πεντ. Έξ. XV 10)·
  • γ) (σε ιατρ. χρ.) έκφρ. μολύβιν πλακερόν = μολύβδινη πλάκα:
    • (Ιατροσόφ. 88⁶)·
  • δ) (ως μέσο μαντικής, στη μολυβδομαντεία):
    • ο μάντης και εκείνος οπού χύνει το κερί ή το μολύβι (Μαλαξός, Νομοκ. 418 σημ. 4· Πηγά, Χρυσοπ. 337 (13)).
• 2) (Συνεκδ. - περιληπτ.) βλήματα πυροβόλων όπλων:
  • οι στρατιώται … πόλβερην, μολύβιν εβαστούσαν (Αχέλ. 1610).
• 3) Όργανο γραφής, μολύβι:
  • εις τούτα τα χαρτιά να ζωγραφίσω ή με μολύβιν τάχα να τα σκιάσω (Κυπρ. ερωτ. 7¹¹).

[μτγν. ουσ. μολύβιον. Ο τ. ‑ιν και σήμ. ιδιωμ. Η λ. και σήμ.]