• 1) Απαλός στην αφή, που υποχωρεί στην πίεση, σε αντίθεση προς το σκληρό:
  • (Προδρ. IV 622).
• 2) (Προκ. για τοίχο) μη ανθεκτικός, εύθραυστος:
  • (Παράφρ. Χων. (v. Dieten) Ι 4).
• 3) (Προκ. για δέρμα ή σάρκα) άτριχος, τρυφερός, απαλός:
  • (Συναξ. γυν. 536), (Θησ. Ί [57⁴]).
• 4) Μεταφ.
  • α) (προκ. για λόγο) ήπιος, πραϋντικός:
    • (Βέλθ. 108)·
  • β) (προκ. για φωτιά) σιγανή:
    • ανθρακίαν μαλακήν (Ορνεοσ. αγρ. 540²¹)·
  • γ) φρ. πάσχω τι μαλακόν = εξασθενώ, αδρανώ, γίνομαι νωθρός:
    • (Παράφρ. Χων. (v. Dieten) I 278).
• 5) Προκ. για ευνούχο:
  • ο θλιβίας, ο καστράτος και ο μαλακός εκ κοιλίας (Ελλην. νόμ. 556¹³).
• 6) Κίναιδος:
  • (Καρτάν., Π. Ν. Διαθ. φ. 366^r).

[αρχ. επίθ. μαλακός. Η λ. και σήμ.]