• 1) Θλιμμένος:
  • πρόσωπον λυπητερόν (Διακρούσ. 92⁴).
• 2) Θλιβερός, συγκινητικός:
  • πράμα πολλά λυπητερό (Ερωφ. Έ 15).
• 3) (Προκ. για φωνή) παραπονιάρικος:
  • (Ερωτόκρ. Δ́ 246).
• 4) (Συνεκδ.) εύσπλαγχνος, συμπονετικός:
  • (Πιστ. βοσκ. V 7, 14)·
  • ως βασιλιός λυπητερός κι άξος να συχωρέσει (Ερωφ. Δ́ 593).

[<λυπώ (θ. λυπη‑) + κατάλ. ‑τερός. Η λ. στο Βλάχ. και σήμ.]