• (Στον πληθ.)
  • 1)
    • α) Διακεκριμένο πρόσωπο, αξιωματούχος, πρόκριτος:
      • (Byz. Kleinchron. Á 155¹⁰⁷)·
      • έμπροσθεν τους αφέντες και του επισκόπου της Πάφου … και … τους λογάδες τους Ρωμαίους (Μαχ. 308¹⁷)·
    • β) σοφός, λόγιος:
      • ήλθον εν Κωνσταντινουπόλει ό τε Τραπεζούντιος, … Γεμιστός ο φιλόσοφος και άλλοι λογάδες (Ιστ. πολιτ. 8²²).
  • 2) (Εκκλ.) οφικιάλιος ή γενικ. κληρικός:
    • (Byz. Kleinchron. Á 66¹⁶)·
    • να πάσιν εις την αγίαν εκκλησία κἀκεί εντέχεται μετά τους λογάδας να κριθεί το έγκλημα (Ασσίζ. 32³)·
    • λογάδες να υμνολογούν την αγίαν του Θεού εκκλησίαν (Μαχ. 26²).

[αρσ. του αρχ. επιθ. λογάς ως ουσ. Οι τ. πιθ. από επίδρ. των λέγω και εκλέγω αντίστοιχα. Η λ. σε έγγρ. του 11. αι. και σήμ. κυπρ.]