• (Άκλ., ως κύρ. όν.) η Ανατολή, ο γεωγραφικός χώρος ανατολικά της Ιταλίας, στη λεκάνη της Μεσογείου:
  • Αρχή των Κορφών και του Λεβάντε (Πορτολ. Α 32¹·^)>
  • ήτον στελμένος (ενν. ο Καπέλος) … αβογαδόρος εις το Λεβάντε (Ιερόθ. Αββ. 337).

[<ιταλ. levante. Η λ. στο Somav. και σήμ. ιδιωμ.]

• 1) Ανατολή:
  • θέλεις ιδεί στη μεριά του λεβάντη τούμπες τρεις (Πορτολ. Β 58⁵).
• 2) (Ως κύρ. όν.) οι χώρες της Ανατολικής Μεσογείου:
  • η Δύση κι η Ανατολή και όλος ο Λεβάντες (Κορων., Μπούας 4).
• 3) Ανατολικός άνεμος:
  • φράσσει σε ο λεβάντες και ο σιρόκος (Πορτολ. Α 101⁶).

[<ιταλ. levante. Ο τ. στο Du Cange (‑η). Η λ. και σήμ. ναυτ.]