• 1)
  • α) Που λάμπει, ακτινοβόλος:
    • στον ήλιο το λαμπερό (Ερωφ. Β́ 308)·
    • (μεταφ.):
      • λαμπερά … κόρην (Διγ. A 1284)·
  • β) αστραφτερός:
    • μαλλιά ξανθά και λαμπερά (Διγ. A 1770)·
• 2) Φωτεινός, ηλιόλουστος:
  • παλάτια … λαμπερά (Διγ. A 57).
• 3) Περιφανής:
  • κατορθωμάτων λαμπερών (Παράφρ. Χων. I (v. Dieten) 102).

[<λάμπω + κατάλ. ‑ερός (Ανδρ.) ή <επίθ. λαμπυρός. Η λ. στο Somav. και σήμ.]