• 1)
  • α) Aυτό που αποκτά ή κατέχει κάπ.· πράγμα:
    • (Nτελλαπ., Eρωτήμ. 2482)·
    • όλες δεν ομοιάζουσι (ενν. οι γυναίκες), ουδ’ όλαι είν’ ένα κτήμα (Δεφ., Λόγ. 720)·
  • β) πλούτη, περιουσία:
    • (Διγ. Άνδρ. 356²⁵).
• 2) Zώο (ιδ. υποζύγιο):
  • (Eρωτόκρ. B´ 2322)·
  • δεν πρέπει ώσπερ τα κτήματα να ζούσιν οι ανθρώποι (Φαλιέρ., Pίμ. 30).

[αρχ. ουσ. κτήμα. H λ. και ο τ. χτήμα και σήμ.]