• 1) Ανώτατος αξιωματικός (αξιωματικός τρίτος στην στρατιωτική ιεραρχία μετά τον πρωτοστάτορα και τον μεγάλο στρατοπεδάρχη):
  • εποίκεν τον κοντόσταβλον των Ιεροσολύμων (Μαχ. 214^8‑9).
• 2) Aρχηγός στόλου, ναύαρχος:
  • μέγαν κονοστάβλον του στόλου (Δούκ. 415¹¹).

[<μεσν. λατ. conestabulus. Οι τ. από επίδρ. του βεν. contestabile. Η λ. και ο τ. κοντο‑ στο Meursius (λ. κονοσταύλος, κοντοσταύλος)]