• 1) Ιδιαίτερο δωμάτιο, κάμαρα:
  • να μηδέν έχει κελίν, ιστίαν ή πυρομάχον (Ντελλαπ., Ερωτήμ. 2381).
• 2) Δωμάτιο μοναχού, ιερωμένου:
  • πατριαρχικόν θείον κελίον (Κώδ. Χρονογρ. 57¹¹).

• Η λ. και οι τ. ως τοπων.:
  • (Ψευδο-Σφρ. 258²²), (Στάθ. Γ´ 315), (Ιστ. πολιτ. 54¹⁷), (Μαχ. 634³² (Κελλία)).

[<ουσ. κέλλα + κατάλ. ‑ίον. Ο τ. ‑ί και σήμ. Ο τ. κελλίν και σήμ. κυπρ. Η λ. τον 4. αι.]