• 1)
  • α) Αρχηγός, ο επικεφαλής:
    • (Μαχ. 164¹)·
    • η Κουταγιώταινα … ας έναι η καπετάνιος μας εδά (Σαχλ., Αφήγ. 759)·
  • β) αρχηγός, διοικητής περιοχής:
    • ήτον καπετάνος της Αμμοχούστου (Βουστρ. 150^10‑1)·
  • γ) αρχηγός στρατού ξηράς, στρατηγός, αρχιστράτηγος:
    • καπετάνος και οδηγός απάνω εις τα φουσσάτα (Χρον. Μορ. H 267)·
  • δ) αρχηγός στόλου, ναύαρχος:
    • καπετάνον πάσης θαλάσσης (Έκθ. χρον. 78⁵).
• 2) Αξιωματούχος, βαθμοφόρος:
  • καπεταναίοι, δούκηδες κι αφέντες σενατόροι (Τζάνε, Κρ. πόλ. 518¹⁸).

[<βεν. capetanio. Οι τ. καπετάνος (Meursius, λ. ‑ις), καπιτάνιος και καπιτάνος <βεν. capetano, capitanio και capitan αντίστοιχα (Kahane-Tietze 1958: 143-4). Η λ. στο Meursius και σήμ.]