• 1)
  • α) Έργο, κατασκεύασμα:
    • εγώ κτίζω κι εσού χαλάς τα καμώματά μου! (Μαχ. 568²⁰)·
  • β) φτιάξιμο, κατασκευή:
    • το κάμωμα της λυχνιάς σφυριστή μάλαμα (Πεντ. Αρ. VIII 4)·
  • γ) (προκ. για τη σελήνη) σχηματισμός, γέμιση:
    • το κάμωμα του φεγγαρίου (Μπερτόλδος 28)·
  • δ) πλάσμα (ανθρώπινο):
    • (Πιστ. βοσκ. III 6, 118)·
  • ε) δημιούργημα λογοτεχνικό:
    • (Ροδολ. Τοις αναγν. 21)·
  • στ) (ιδ. στον πληθ.) ενέργεια, πράξη:
    • της νύκτας τα καμώματα η ημέρα αναγελά τα (Σαχλ. Α´ PM 96)·
  • ζ) (ιδ. στον πληθ.) κατορθώματα:
    • ο Σατούρνος ήτον τιμημένος … διά τα καμώματά του (Κατζ. Δ´ 353)·
  • η) (ιδ. στον πληθ.) άπρεπη πράξη:
    • (Τριβ., Ρε 10)·
  • θ) (ιδ. στον πληθ.) γεγονός, συμβάν:
    • (Θησ. ΙΑ´ [10²])·
  • ι) ερωτική συνεύρεση:
    • (Σουμμ., Παστ. φίδ. Δ´ [457]).
• 2) Σοδειά, καρπός αγροτικής εργασίας:
  • όνταν μαζώξεις τα καμώματά σου από το χωράφι (Πεντ. Έξ. XXIII 16).
• 3) Μισθός:
  • κάμωμα μισταργού (Πεντ. Λευιτ. XIX 13).
• 4)
  • α) Πανηγύρι, γλέντι:
    • (Σαχλ., Αφήγ. 805)·
  • β) διαπληκτισμός, τσάκωμα, καυγάς:
    • (Σαχλ., Αφήγ. 241).

[<καμώνω + κατάλ. ‑μα. Η λ. στο Βλάχ. και σήμ.]