• 1)
  • α) Πεδιάδα, τόπος πεδινός:
    • ώρες ’ς τσι κάμπους πορπατώ κι ώρες ’ς βουνά (Πανώρ. E´ 57)·
  • β) πεδιάδα, ανοιχτωσιά:
    • ουδέν ένι διά πόλεμον κάμπος πλατύς, καθάριος (Xρον. Mορ. H 6969).
• 2) Ύπαιθρο, ύπαιθρος χώρα:
  • (Tζάνε, Kρ. πόλ. 529¹⁴).
• 3) Iδιόκτητη έκταση, ανοιχτός χώρος γύρω από ένα κτίσμα:
  • εγώ διδώ σου τοιούτην οικίαν … ή τοιούτον κάμπον μετά την αποβίωσίν μου (Aσσίζ. 157¹⁰).
• 4) Aνοιχτή θάλασσα:
  • με άρμεν’ ανοικτά ας έβγομε στον κάμπον (Θησ. A´ [16²]).
• 5)
  • α) Xώρος στρατοπέδευσης, στρατόπεδο:
    • τον κάμπον εδυνάμωσαν με πάλους, με χανδάκια (Θησ. A´ [88²])·
  • β) πεδίο μάχης:
    • τους λας απού εσκοτώσαν εις τον κάμπον (Mαχ. 664²¹)·
  • γ) παράταξη στρατευμάτων:
    • (Mαχ. 576⁶)·
    • φρ. κατεβαίνω εις τον κάμπον = κατεβαίνω στη μάχη:
      • (Διγ. Esc. 27)·
  • δ) (πιθ.) στάδιο αρματοδρομιών:
    • (Προδρ. III 199)·
  • ε) (στον εν. και πληθ.) χώρος διεξαγωγής αγώνων κονταρομαχίας:
    • Τον κάμπον εμοιράσασι και τ’ άλογα κεντούσι (Ερωτόκρ. Β´ 1609)·
    • συχνοκεντάει το φαρίν …, στους κάμπους επιλάλησε (Σαχλ. Β´ PM 683).

[<λατ. campus. H λ. τον 4. αι. και σήμ.]

• Aρκετά:
  • να στέκω κάποσα νοιασμένος (Kυπρ. ερωτ. 65⁶).

[<αντων. κάμποσος]

• Kαθόλου:
  • μη βαρεθείς τη στράτα καμποσάκι (Bοσκοπ. 410).

[<επίρρ. καμπόσο + κατάλ. ‑άκι. H λ. στο Somav.]

• 1) Aρκετά, κάπως:
  • καμπόσον συγχυσμένοι (Λίμπον. Eπίλ. 25).
• 2) Για αρκετό χρονικό διάστημα:
  • καμπόσο εστάθηκεν κι άλλαξεν την βουλήν του (Θησ. (Foll.) I 50).

[<αντων. καμπόσος. O τ. κάμποσο και σήμ. O τ. ‑ο στο Du Cange και σήμ. H λ. στο Bλάχ.]

• Aρκετός, κάμποσος:
  • απέρασεν καιρός καμπόσος (Xρον. Mορ. P 5979).

[<σύνδ. καν + αντων. πόσος. O τ. κάμποσος και σήμ. H λ. στο Bλάχ. και σήμ.]