• 1) Θήκη:
  • Βάλε στη θήκη το σπαθί (Πανώρ. Β´ 554).
• 2) Αποθήκη, κατάστημα:
  • έβαλον τα πράγματα ένδοθεν εις τας θήκας (Διγ. Z 1227)·
  • (σε παροιμ.· βλ. Πολ. Ν., Παροιμ. Δ´ 635-6):
    • Εβραίος όζει και βρομεί και όλη του η θήκη (Διήγ. παιδ. 424).
• 3) Ταμείο· περιουσία (πβ. ενθήκη):
  • Εσύ έφαγες την θήκην σου (Πουλολ. 14 κριτ. υπ).
• 4) Χώρος όπου αποθηκεύεται νερό, για να χρησιμοποιηθεί σε λουτρό:
  • εποίησαν εις το λουτρόν ολόχαλκον την θήκην (Διγ. Z 113).

[αρχ. ουσ. θήκη. Η λ. και σήμ.]