• 1) Ζωντανός:
  • ολίγοι μείναν ζωντανοί, οι άλλοι εκοπήκαν (Διακρούσ. 85¹⁷).
• 2)
  • α) Που υπάρχει πραγματικά, που υφίσταται:
    • Το γράμμα είναι ζωντανόν, ποτέ δεν απεθνήσκει (Ιστ. Βλαχ. 65)·
  • β) αληθινός:
    • φωνή Θεού ζώντανου (Πεντ. Δευτ. V 23).
• 3) Αναμμένος:
  • τα κάρβωνα τα ζωντανά (Σταφ., Ιατροσ. 3⁵⁷).

• Ο πληθ. του αρσ. ως ουσ. = οι άνθρωποι:
  • στην συντροφιά των ζωντανών εγώ δεν τονε βάνω (Ριμ. κόρ. 663).
• Το ουδ. ως ουσ. = ζώο:
  • από όλο το ζωντανό από παν σάρκα, δυο από όλα να φέρεις προς το κιβωτό (Πεντ. Γέν. VI 19).

[<αιτιατ. ζώντα (της αρχ. μτχ. ζων) + κατάλ. ‑νός. Η λ. στο Du Cange, στο LBG και σήμ.]

• Ζωντάνια, ζωηρότητα:
  • ζωντανοσύνη του νου (Μπερτόλδος 4).

[<επίθ. ζωντανός + κατάλ. ‑σύνη. Η λ. στο Du Cange (λ. ζωντανός)]