• Α´ Μτβ.
  • 1) Ζηλεύω, φθονώ (κάπ. ή για κάπ. πράγμα):
    • (Πανώρ. Ε´ 413), (Ερωτοπ. 51).
  • 2) (Προκ. για ζευγάρι) ζηλεύω, ζηλοτυπώ:
    • (Πεντ. Αρ. V 14).
  • 3) Μακαρίζω, καλοτυχίζω κάπ.:
    • τ’ αποθαμένου ζήλευγεν τότε ο λαβωμένος (Αχέλ. 439).
  • 4)
    • α) Επιθυμώ πολύ κ.· επιδιώκω κ. με ζήλο, με ζέση:
      • πάντα τ’ Αγγελόκαστρον εζήλευε (ενν. ο Κάρολος) να πάρει (Κορων., Μπούας 6)·
    • β) μιμούμαι με προθυμία:
      • Ζήλευε πάντα τον καλόν (Σπαν. V Suppl. 25).
• Β´ Αμτβ.
  • 1) Ζηλεύω, φθονώ:
    • φοβούμαι να μη ζηλέψει στην πολλή καλομοιριάν απού ’μαι (Ερωφ. Α´ 478).
  • 2) (Προκ. για ζευγάρι) ζηλεύω, ζηλοτυπώ:
    • (Ροδολ. Γ´ 555).
  • 3) Ποθώ, «λαχταρώ» κ.· επιδιώκω με ζήλο:
    • Όποια ζηλέψει σε φλουριά, σε ρούχα, σε λογάρι (Περί γέρ. 21).

• Η μτχ. παρκ. ως επίθ. = ζηλευτός· ξακουστός, περίφημος:
  • άρματα ζηλεμένα (Φορτουν. Γ´ 1).

[αρχ. ζηλεύω. Ο τ. ζου‑ και σήμ. ιδιωμ. Η λ. και η μτχ. ζηλεμένος και σήμ.]