Επιτομή Λεξικού Κριαρά

Συμπυκνωμένη προβολή Κανονική προβολή Εκτεταμένη προβολή Βοήθεια

Καλάθι

0 Προβολή Άδειασμα

Αναζήτηση για: ελαιο

ελαιοδόχος, επίθ.

(Προκ. για δοχείο) που δέχεται, περιέχει λάδι:
- ελαιοδόχα αγγεία (Δούκ. 69²).

[μτγν. επίθ. ελαιοδόχος]

ελαιοκαρπός ο.

Καρπός ελιάς:
- κάθα Οκτώβρη, όταν είναι ελαιοκαρποί σωστοί (Βαρούχ. 637⁹).

[<ουσ. ελαία + καρπός. Τ. ελαιό‑ σήμ. λόγ. (Δημ.)]

ελαιόκλαδος ο.

Κλάδος ελιάς:
- αρπάζοντας τον ελαιόκλαδον τον διαμοιράζουνται (Καλούδ., Προσκυν. ρις´).

[<ουσ. ελαία + κλάδος. Η λ. τον 6. αι. (Lampe)· βλ. και LBG]

ελαιόλαδον το.

Λάδι ελιάς:
- (Αγαπ., Γεωπον. 242).

[<ουσ. ελαία + λάδι. Η λ. στο Du Cange (λ. λάδη) και σήμ. (‑ο)]

έλαιον το· έλαιος το.

Λάδι:
- (Προδρ. ΙV 373)·
- (σε μεταφ.):
  - Έλαιον αγαλλιάσεως άλειψον (Σκλέντζα, Ποιήμ. 7²⁴).

[αρχ. ουσ. έλαιον. Η λ. και σήμ. λόγ. (‑ο)]

ελαιοτριβείο το· αλαιτριβιδειό.

Ελαιοπιεστήριο:
- ομπλεγάρει … το αλαιτριβιδειό οπού έκαμεν (Βαρούχ. 104²² (κώδ. αλετριβιδίο).)>

[<ουσ. ελαία + ‑τριβείο(ν). Ο τ. με επίδρ. του ουσ. τριβίδι (Andr., λ. ‑ιν)· απ. και σήμ. στην Κρήτη (Ξανθιν.). Η λ. τον 4. αι. (‑ον, Lampe) και σήμ.]

ελαιοφόριν το.

Δοχείο λαδιού, «λαδερό»·
(εδώ παιγνιωδώς):
περιβόλιν να έχει απέσω ελαίας και ελαιοφόριν (Σπανός Α 447).
[<ουσ. ελαιοφόρον (ενν. αγγείον· απ. σε Γλωσσάρ., Steph., λ. ‑ος) + κατάλ. ‑ιον. Τ. ελιο‑, κ.ά., σήμ. κυπρ. με διαφορ. σημασ. (Χατζ., Λεξ., λ. λιο‑). Η λ. (‑ιον) το 13.-14. αι. (LBG)]

ελαιοφόρος, επίθ.

(Προκ. για πτηνό) που έχει κηλίδες στο ράμφος του· είδος γερακιού:
ο καλούμενος (ενν. ιέραξ) υπό των πολλών ελαιοφόρος (Ιερακοσ. 345³).
[αρχ. επίθ. ελαιοφόρος]

ελαιόφυλλον το.

Φύλλο ελιάς:
ελαιόφυλλα και κλαδόφυλλα (Σπανός D 1692).
[μτγν. ουσ. ελαιόφυλλον]

ελαιόφυτον το· λιόφυτο.

Ελαιώνας:
Τα λιόφυτα εκόφτανε κι εκαίγασι τα δάση (Τζάνε, Κρ. πόλ. 233¹⁹).
[μτγν. ουσ. ελαιόφυτον. Ο τ. στο Somav. και σήμ. ιδιωμ.]

< Προηγούμενο [1] Επόμενο >
Μετάβαση στη σελίδα: Βρες

Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα

Επιτομή Λεξικού Κριαρά

Επιλογές αναζήτησης

Καλάθι