• 1)
  • α) Στρατιωτικός ή πολιτικός διοικητής, άρχοντας:
    • δούκας ήτον των Αθηνών (Χρον. Μορ. H 8051)·
    • δουκάδες και κοντάδες (Χρον. Μορ. H 2143)·
  • β) δούκας Βενετίας = ο δόγης:
    • (Χρον. Μορ. H 335, 993).
• 2) Μέγας δουξ ή δούκας = ο επικεφαλής του στόλου, αρχιναύαρχος:
  • ήλθεν ο μέγας δουξ … μετά έν κάτεργον και βάλκας ια´ (Πανάρ. 70²⁸).

[<λατ. dux. Ο τ. το 12. αι. (LBG) και σήμ. Η λ. τον 4. αι.]