• 1) Που ανήκει, που προορίζεται για γυναίκα:
  • (Σουμμ., Παστ. φίδ. Β´ [111]).
• 2) Που ταιριάζει σε γυναίκα:
  • (Θησ. ΙΒ´ [16⁷]).

• Το ουδ. εν. ως ουσ. = γυναικωνίτης:
  • (Hagia Sophia ω 514¹² κριτ. υπ).
• Το ουδ. πληθ. ως ουσ. =
  • 1) Έμμηνα:
    • (Σταφ., Ιατροσ. 5¹⁴⁰).
  • 2) Γυναικείο φόρεμα:
    • εποίησεν τον φρόνιμον … να φορέσει γυναίκεια (Συναξ. γυν. 336).

[αρχ. επίθ. γυναικείος. Ο τ. τον 9. αι. (LBG) και σήμ. ιδιωμ. (ΙΛ). Η λ. και σήμ.]