• Εριστική διάθεση, μεμψιμοιρία:
  • με γρίνια μην ιδεί κιανείς ποτέ σου την κοπέλα (Κατζ. Β´ 330).

[<γκρινιάζω (βλ. ά.) ή <διαλεκτ. ιταλ. grigna. Ο τ. στο Βλάχ. (λ. γροί‑) και σήμ. Η λ. και σήμ.]

• Δυσανασχετώ, σκυθρωπιάζω, γκρινιάζω:
  • φωνιάζουσι (ενν. οι γυναίκες), γρινιάζου και μανίζου (Πανώρ. Β´ 10).

• Η μτχ. παρκ. ως επίθ. = κατσουφιασμένος, κακόκεφος, σκυθρωπός:
  • (Ερωτόκρ. Β´ 1485)·
  • (μεταφ.):
    • Σαν περιστέρες όντε δου … την Ανατολή θαμπή, τη Δύση γρινιασμένη (Ερωτόκρ. Δ´ 1826).

[πιθ. <γρυνίζω (βλ. ά.) ή <ουσ. γκρίνια + κατάλ. ‑άζω· πβ. και διαλεκτ. ιταλ. grignare (Battaglia). Ο τ. γρι‑ στο Βλάχ. (γροι‑) και σήμ. Η λ. και σήμ.]