• 1) Το πρόγευμα:
  • το πουρνόν … καλόν γιόμα του κάμνει (Σπαν. (Ζώρ.) V 610).
• 2) Το μεσημβρινό φαγητό, γεύμα:
  • εις γιόμα τον εκάλεσεν την επιούσα ημέραν (Φλώρ. 1460).
• 3) Το μεσημέρι:
  • Η κόρη δε το δειλινόν, ώραν από το γιόμαν (Αχιλλ. N 960).

[αρχ. ουσ. γεύμα. Ο τ. γέμα στο Du Cange (λ. γεύεσθαι) και γιόμα στο Meursius (γί‑). Οι τ. και σήμ. ιδιωμ. Η λ. (‑α) και σήμ.]

• 1) Γευματίζω, τρώγω:
  • μηδέ φαητόν εμπόρεσε ποσώς να γεματίσει (Ροδολ. Γ´ 386).
• 2) Δοκιμάζω, γνωρίζω:
  • ουδέν την εγεμάτισε του Χάρου την αλμύραν (Γεωργηλ., Θαν. 380).

[<ουσ. γεύμα + κατάλ. ‑ίζω. Ο τ. γιο‑ στο Βλάχ. (γιω‑) και σήμ. ιδιωμ., καθώς και ο τ. γε‑. Η λ. σε σχόλ. (LBG), στο Du Cange (λ. γεύεσθαι) και σήμ.]

• Που αναφέρεται στην ώρα του γεύματος, μεσημβρινός:
  • τραπέζι γιοματινόν ή δείπνον (Μάξιμ. Καλλιουπ., Κ. Διαθ. Λουκ. ιδ´ 12).

[<ουσ. γεύμα + κατάλ. ‑ινός]