• 1)
  • α) Γεμάτος:
    • ο αέρας ήταν εύμορφος, γεμάτος μυρωδίαν (Διγ. Άνδρ. 375¹⁷)·
    • Έλαμπεν ουρανός τ’ άστρη γεμάτος (Βοσκοπ. 145)·
  • β) ολοκληρωμένος:
    • ο όρκος γίνεται με την χαράν γεμάτη (Ιστ. Βλαχ. 1440)·
  • γ) (προκ. για το φεγγάρι) ολόγιομο, πανσέληνος:
    • (Ερωτόκρ. Β´ 309)·
  • δ) (προκ. για άνθος) θαλερός:
    • (Διγ. Α 1557).
• 2)
  • α) (Προκ. για πρόσωπο) ευτραφής, «γεμάτος»:
    • (Συναδ. φ. 22^v)·
  • β) (προκ. για πράγματα) παχύς:
    • μεσότοιχον … μακρόν, ψηλόν, γεμάτο (Παϊσ., Ιστ. Σινά 469).
• 3) Σφοδρός, δυνατός:
  • τον Αχιλλέαν έδωκεν γεμάτην κονταρέαν (Αχιλλ. O 568).

[<γέμω + κατάλ. ‑άτος. Ο τ. στο Meursius και σήμ. Η λ. τον 8.-10. αι. (LBG), στο Meursius (‑ο) και σήμ.]