• 1) (Συν. στον πληθ.) γενειάδα:
  • (Λίβ. Esc. 422).
• 2) (Προκ. για ζώα) μακρύ τρίχωμα κάτω από το σαγόνι:
  • η αίγα με τα γένια (Διήγ. παιδ. 434).
• 3) (Σε προσωποπ.)
  • α) (προκ. για κρεμμύδι):
    • (Πωρικ. I 54)·
  • β) (προκ. για ψάρι):
    • έκοψε το γένειον του Τσίρου (Οψαρ. 69).

[αρχ. ουσ. γένειον. Ο τ. ‑ι και σήμ.]