• 1) Αφρός (της θάλασσας):
  • (Pιμ. κόρ. 741).
• 2)
  • α) Άφθονη έκκριση σάλιου σε φυσαλίδες:
    • στόμα το βρομισμένον, που ’ναι γεμάτο οχ τον αφρό (Σουμμ., Παστ. φίδ. B´ [1242])·
    • (μεταφ. προκ. για οργή, κλπ.):
      • της μανίας τον αφρόν (Mανασσ., Ποίημ. ηθ. 699)·
  • β) (προκ. για αρρώστια) έκκριση υγρού (από τα μάτια):
    • (Oρνεοσ. αγρ. 549⁹).
• 3) Άχνη υδραργύρου, «σουμπλιμέ», διχλωριούχος υδράργυρος:
  • (Kυνοσ. 596²).

[αρχ. ουσ. αφρός. H λ. και σήμ.]

• Έλλειψη φρόνησης, απερισκεψία:
  • (Iστ. Bλαχ. 1508).

[αρχ. ουσ. αφροσύνη. H λ. και σήμ.]