• 1) Kαθυστερώ:
  • αν τύχαινε και αργεύαν (ενν. να πεθάνουν οι σύζυγοι), εκείνες (ενν. οι γυναίκες τους) τους εφαρμακεύαν (Συναξ. γυν. 1187).
• 2)
  • α) (Προκ. για ιερωμένο) κάνω κάπ. αργό, του επιβάλλω ποινή αργίας:
    • οι δε λειτουργοί θέλουσιν αργευθεί από την τάξιν του οφφικίου τους (Xριστ. διδασκ. 497)·
  • β) (προκ. για παράπτωμα ιερωμένου) τιμωρώ κ. με αργία:
    • (Xριστ. διδασκ. 497).

[μτγν. αργεύομαι. H λ. τον 11. αι. (LBG) και σήμ. ιδιωμ.]