• 1) (Προκ. για αντικ.) αφήνω κ. να πέσει από το χέρι μου:
  • ό,τι και αν εβαστούσα χάμαι τ’ αμολάρα (Λεηλ. Παροικ. 600).
• 2) (Προκ. για πρόσωπο) αφήνω κάπ. ελεύθερο:
  • Φτερά να φόριες να πετάς, εγώ δεν σ’ αμολάρω (Aλφ. 11⁸¹).
• 3) (Προκ. για πολεμική ενέργεια) αφήνω να εκσφενδονιστεί, εκσφενδονίζω:
  • τουφέκι δεν αμόλαραν, λουμπάρδα δεν εσύρα (Tζάνε, Kρ. πόλ. 400²⁰).

[<βεν. molar ή <ιταλ. mollare ή ammollare. T. μολάρω στο Somav. H λ. και σήμ. με διάφ. τ. ιδιωμ.]