• (Εθν., συν. στον πληθ.) ονομασία τουρκόφωνου λαού από την Κεντρ. Ασία, με νομαδικά και ημινομαδικά φύλα:
  • Κόμανοι τον Δούναβιν διαπεράσαντες (Παράφρ. Χων. 123)·
  • (ως μισθοφόροι της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας):
    • οι Κουμάνοι … εδόξευαν … το γένος των Φράγκων (Χρον. Μορ. H 4053)·
  • (ως σύμμαχοι των Βουλγάρων):
    • (Παράφρ. Χων. 812)·
  • (ως μισθοφόροι των Οθωμανών):
    • (Ψευδο-Γεωργηλ., Άλ. Κων/π. 648).

[<τουρκ. Kuman. Ο τ. Κό‑ τον 11. αι. (Mor. II, λ. Κούμανοι)]