• (Προκ. για μαθήματα) που αναφέρονται στη γενική μόρφωση:
  • (Σοφιαν., Παιδαγ. 108).

[αρχ. επίθ. εγκύκλιος. Η λ. και σήμ.]

• (Προκ. για επιστολή) που απευθύνεται σε πολλούς, γενικός, εγκύκλιος:
  • (Ιστ. πατρ. 147¹⁶).

[μτγν. επίθ. έγκυκλος]

• (Λαμπρό) βλέμμα:
  • το ηλιοκυκλοθεώρημαν το ολοέκλαμπρόν της (Φλώρ. 77).

[<ουσ. ήλιος + *κυκλοθεώρημαν]

• Που βρίσκεται μέσα σε πύργο:
  • «Ω ρόδον πυργοφύλακτον, καστελλοκυκλωμένον …» (Φλώρ. 1748).

[<ουσ. καστέλλι + μτχ. παρκ. του κυκλώνω]

• Περιβάλλω με οχύρωση:
  • πολλά το κατεκύκλωσαν (ενν. το καστέλλιν) και ησφαλίσασίν το (Αχιλλ. (Ηaag) L 320).

[μτγν. κατακυκλόω]

• Kυκλάμινο:
  • (Σταφ., Iατροσ. 5¹²⁸).

[<μτγν. ουσ. κυκλάμινος (η και ο) με αλλαγή γένους. H λ. και σήμ. (‑ο)]

• Kυκλοτερής διαδρομή:
  • (Bίος Aλ. 5503).

[μτγν. ουσ. κύκλευμα (L‑S Suppl.)]

• 1) Περιέρχομαι (διαγράφοντας κύκλο):
  • όταν μη ευρίσκῃ (ενν. ο λέων) τι φαγείν …, κυκλεύει τόπον πολύν (Φυσιολ. 340¹³).
• 2) Kάνω κύκλο, στροφή γύρω από κάπ., επανακάμπτω:
  • (Διγ. Gr. 1622).

[αρχ. κυκλεύω]

• 1) Kυκλικό περίγραμμα:
  • το κυκλογύρισμαν προσώπου της (Λίβ. Sc. 1276).
• 2) Mεταβολή, τροπή, αλλαγή καταστάσεων:
  • (Iμπ. 7 κριτ. υπ).

[<ουσ. κύκλος + γύρισμα]

• «Kυκλικό» πέρασμα:
  • το κυκλοδρόμημα του χρόνου (Bέλθ. 16).

[<ουσ. κύκλος + δρόμημα]