• Tύχη, πεπρωμένο:
  • «Γυρεύγω την αβεντούρα μου» (Bουστρ. 308¹⁸).

[<ιταλ. avventura ή γαλλ. aventure. H λ. σε έγγρ. του 1469 (Livre rem. 55)]

• Aυτή που ουρεί επάνω(;):
  • μωρή ανούρα, κατούρα, κατουροποδέα (Σπανός A 243).

[λ. πλαστή <επίρρ. άνω κατά το ουσ. κατούρα (βλ. λ.)]

• 1) Οχλοβοή, θόρυβος, φασαρία:
  • (Ερωτόκρ. Β´ 1517)·
  • Με τη βαβούρα την πολλή και κτύπους των αρμάτω (Ερωτόκρ. Δ´ 1007· Αποκ. Θεοτ. II 45).
• 2) Βούισμα, ζάλη:
  • η κοπανιά μες ’ς τσ’ ομυαλούς βαβούρα τως εφήκε (Ερωτόκρ. Β´ 1786).

[λ. ηχοπ.· πβ. βαβάζω (Ησύχ.), βαβίζω, κ.ά. (Καλογεράς 1975: 179, 190), αλλά και μεσν. λατ. baburra (Du Cange, Lat., λ. ‑us)]

• Καρδάρα:
  • (Κρασοπ. I 11).

[<ουσ. βεδούριον (10. αι., LBG) <σλαβ. vĕdro. Η λ. και σήμ. ιδιωμ. (ΙΛ)]

• ?Οφθαλμική πάθηση που προκαλεί τσίμπλες (πβ. ΙΛ, λ. γαρίλα, ‑ιάζω):
  • πολομά (ενν. το αγίασμα) … ίασες εις γαρισούραν και εις τας πύρεξες (Μαχ. 38¹⁹).

[πιθ. <αόρ. του γαρίζω + κατάλ. ‑ούρα· πβ. ΙΛ, λ. γαρισιά]

• Έγχορδο μουσικό όργανο:
  • (Εβρ. ελεγ. 170).

[<παλαιότ. ιταλ. dondora (DEI)· πβ. παλαιότ. ιταλ. mandora και pandora (DEI), καθώς και ά. πανδούρα]

• Ζεμάτισμα:
  • Το γέλιο ερχίσασιν αυτοί κι εμένα μου χυθήκα σα ζεματούρες (Στάθ. Β´ 60).

[<ουσ. ζέμα + κατάλ. ‑ούρα]

• 1)
  • α) Τοκογλυφία, εκμετάλλευση:
    • με … ’ζούρες … πλουτίζουσιν αδίκως (Ντελλαπ., Ερωτήμ. 2512)·
  • β) τόκος:
    • ζητά μου και περσότερο ’ζούρα να της πλερώσω (Ζήνου, Βατραχ. 314).
• 2) Κατάχρηση, ακολασία:
  • αγάπα (ενν. η Σεμίραμις) την οζούραν και έκανεν και την πορνείαν δίχως εντροπήν (Καρτάν., Π. Ν. Διαθ. φ. 114^r).

[<ιταλ. usura. Η λ. στο Meursius, σε σχόλ. (LBG) και σήμ. κυπρ. με άλλη σημασ.]

• ?:
  • δυο δραπάνια …, μια ζύλουρα παλιά …, ένα μανάρι (Βαρούχ. 817⁵ (χφ ζί‑)).

[άγν. ετυμ.· άσχ. με το ουσ. ζυγόλουρον]