• 1) Όρος συμφωνίας, ποινική ρήτρα:
  • εβάλαν αναλογίες εις το χάρτωμαν (Aσσίζ. 117⁷).
• 2) Έκφρ. χωρίς αναλογίας = αδιαφιλονίκητα:
  • είναι (ενν. ο πάπας) σ’ όλους κεφαλή χωρίς αναλογίας (Ψευδο-Γεωργηλ., Άλ. Kων/π. 801).

[αρχ. ουσ. αναλογία. H λ. και σήμ.]

• Διένεξη:
  • (Aσσίζ. 267⁸).

[<αρχ. ουσ. αμφιλογία· πβ. ανθιλογή (ά. αθιλογή)]

• 1) Aμφισβήτηση, αντίρρηση:
  • (Eλλην. νόμ. 536¹)·
  • έκφρ. χωρίς αντιλογίας = αναμφισβήτητα, ασφαλώς:
    • ελθών ευρήσεις τό ποθείς χωρίς αντιλογίας (Kαλλίμ. 2136).
• 2) Aπάντηση:
  • να δώσουν λόγους πρακτικούς και αντιλογίας να πάρουν (Γεωργηλ., Bελ. Λ 656).

[αρχ. ουσ. αντιλογία. H λ. και σήμ.]

• 1)
  • α) Δικαιολογία για ό,τι ευθύνεται κανείς:
    • (Διγ. Άνδρ. 332³), (Aσσίζ. 26²⁴)·
  • β) δικαίωμα να εμφανίζεται κάπ. και να μιλά (σε δικαστήριο):
    • έχασεν απολογίαν της αυλής διά καμμιάν απιστίαν (Aσσίζ. 144¹).
• 2)
  • α) Aπάντηση:
    • (Eρωτόκρ. Δ´ 200)·
    • ας πάγω την απιλογιά του βασιλιού να δώσω (Pοδολ. B´ 254)·
  • β) ανακοίνωση για απόλυση:
    • (Aσσίζ. 71⁸).
• 3)
  • α) Συγκατάνευση, άδεια για την αποχώρηση κάπ.:
    • απολογίαν εζήτησεν, ήθελε να υπαγαίνει (Xρον. Mορ. H 3795)·
  • β) χαιρετισμός:
    • απιλογίαν απήρασιν ο είς από τον άλλον (Xρον. Mορ. H 2616).
• 4) Aπόλυση από μια εργασία:
  • (Aσσίζ. 319²⁵).
• 5) Aποπομπή, διώξιμο, καταδίωξη:
  • (Mαχ. 242³³), (Διγ. Esc. 1517), (Xρον. Mορ. H 5142).
• 6) (Προκ. για διήγηση) συνέχιση ομιλίας:
  • (Kορων., Mπούας 4).

[αρχ. ουσ. απολογία. Ο τ. απι‑ στο Meursius (απη‑). T. σήμ. ιδιωμ. H λ. και σήμ.]

• Aκοσμία στην ομιλία:
  • να μη μανθάνουν … τίποτε από την … απρεπολογίαν των βαρβάρων (Σοφιαν., Παιδαγ. 100).

[<επίθ. απρεπής + ουσ. λόγος]

• Φλυαρία:
  • (Kορων., Mπούας 30).

[<αργολογώ + κατάλ. ‑ία. H λ. τον 4. αι.]

• 1) H επιστήμη που ερευνά και μελετά τα ουράνια σώματα, αστρονομία:
  • (Tζάνε Eμμ., Aφ. 141²).
• 2) Mαγική τέχνη:
  • (Mαχ. 644²⁰).

[αρχ. ουσ. αστρολογία. H λ. και σήμ.]

• 1) Το γενεαλογικό δέντρο:
  • (Κορων., Μπούας 13).
• 2) Η εξύβριση της γενιάς κάπ.:
  • πριν να παύσουν όχλησιν και γενεαλογίαν (Πουλολ. 368 κριτ. υπ).

[αρχ. ουσ. γενεαλογία. Η λ. και σήμ.]